χρυσοκάπνιστος

-η, -ο, Ν

επιχρυσωμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Επίθ. σχηματισμένο πιθ. μέσω ενός αμάρτυρου ρ. χρυσοκαπνίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1868 στον Αντώνιο Ι. Αντωνιάδη].